Zacht als kracht

Het mooie aan mijn werk met mensen en de paarden is dat er vaak ook mijn eigen thema's weer worden aangeraakt. Dit is niet toevallig want de mensen die ik aantrek resoneren op mijn thema's en andersom. Gisteren ging het heel erg over zachtheid, leiding geven en nemen vanuit het vrouwelijke. Zacht en duidelijk, met aandacht en focus. De energie van de sessie werkt de hele dag nog door en vaak nog vele dagen erna. Mijn zachtheid omarmen en het echt gaan voelen en ervaren als kracht is een proces waar ik al heel lang mee bezig ben en me steeds beter afgaat. Vooral zacht zijn voor mezelf vind ik niet makkelijk, working on that ;)

Voor de mensen die bij me komen is het ook helemaal niet vanzelfsprekend dat ze hun zachtheid als talent zien en zich hierin krachtig voelen. Dit is niet zo gek als je bedenkt hoe we meestal worden opgevoed. Je ouders stomen je klaar voor de grote boze wereld en willen je een beetje 'harden', goed bedoeld maar het is iets wat totaal tegen je natuur ingaat. Mijn ouders hebben me juist super beschermd opgevoed. Ook niet echt handig ter voorbereiding op de 'echte wereld'. Maar goed, elk ouderpaar doet zijn/haar best met de mogelijkheden en het bewustzijn en het voorbeeld dat zij hebben. Kennelijk had je die ervaring nodig om nu te kunnen gaan ontdekken en ervaren dat hard zijn niet is wie jij bent. En ik dus ook.

Elke keer weer is het zo bijzonder om te zien dat de paarden, in dit geval Rocky, ons uitnodigen om precies die kwaliteit naar boven te halen waarvan we niet wisten dat dat een kwaliteit is. Zodat cliente kon ervaren hoe het is om op een zachte, natuurlijke manier leiding te geven, zonder dwang, maar met plezier, volledig aanwezig. Een totaal andere manier dan ze gewend was. Dit is voor mij de nieuwe manier van leven, van Zijn. Het is tijd voor het vrouwelijke om meer zichtbaar te worden. Om dat meer in te brengen in de wereld. Zachtheid betekent niet dat je alles maar goed vindt, nee er zijn duidelijke grenzen. Binnen die grenzen is er ruimte voor samen ontdekken, genieten en spelen. Eenmaal in de verbinding voelt het volkomen natuurlijk om leiding te geven aan jezelf (in eerste instantie). Het IS ook je natuur. De paarden helpen om je dit weer te herinneren, om je verbinding met jouw bron weer te herstellen en vanuit die verbinding voel je exact wat er nodig is in contact met een paard of een mens.

Om helemaal te gaan staan en stralen is het nodig dat ik mezelf compleet omarm, alles wat ik ben en vooral alles wat ik niet ben. Jarenlang heb ik vreselijk hard mijn best gedaan om iemand te zijn die ik eigenlijk helemaal niet ben. Om ergens aan te voldoen. Dat gaf heel veel frustratie en spanning. Dat hoeft al een tijd niet meer, ik mag helemaal mezelf zijn en dat is meer dan genoeg: hoera!

Hoe is dat voor jou? Vind je het lastig om jezelf te accepteren of juist niet? Leuk als je iets achterlaat :)

Heb een fijne stormachtige dag, ga lekker wandelen en laat de wind al je zorgen of nare gedachtes meenemen, laat je lekker helemaal schoonwaaien. Of zoals de moeder van mijn lieve vriendin altijd zei als het waaide: 'mond open en kont open en lekker doorwaaien!'

Liefs,

Saskia