TROUW BLIJVEN AAN MIJN EIGEN GEVOEL
Saskia Wirsing
Het gevoel van thuiskomen vanaf het allereerste moment dat ik aan haar dacht en toen ik aan haar voet stond ... een gevoel van diep thuiskomen zoals ik nog nooit eerder had ervaren. Dat is wat Belukha me deed en doet. Nu weer. Hoe dichter bij haar we kwamen, fysiek, hoe rustiger ik werd. De eerste nacht in het Altai gebergte, op 2500 meter hoogte, liggend in mijn tent, veroorzaakt ik een enorme rust over mij heen. De volgende dag op het hoogste punt van de Karaturek pas, waar we overheen met de paarden, zag ik haar weer na 4 jaar! Wat een emotioneel moment ... daar lag ze, als een besneeuwd paarden zadel, als enige helemaal in 'poedersuiker' gehuld.
De dagen erna stond mijn tentje aan het meer, meer Akkem en zette ik mijn tent zo neer, dat als ik mijn rits opendeed, ik haar gelijk zag! Terwijl ik dit typ, voel ik mijn hart helemaal open gaan en mijn buik ook. Belukha heeft me opnieuw diep geopend, geheeld en gevoed. Onbeschrijflijk wat er gebeurd is en nog steeds gaande is. Duizenden kilometers van huis, kom ik thuis in mezelf en kunnen delen van mij landen die zo graag geleefd willen worden.
De aanloop naar de fysieke reis was een reis op zich. Anderhalf jaar groeide mijn verlangen en kwamen de juiste mensen op mijn pad, bleef ik geloven, ook als het moeilijk werd. Enorme uitdagingen, zoals mijn gebroken enkel in het voorjaar. Het deed me niet twijfelen ... ik zou haar weer ontmoeten, dat stond enorm. Vele geïntroduceerde en mensen teleur gesteld omdat ik hierover dat ik niet met ze op reis kon, dat ze er niet klaar voor waren om Belukha te ontmoeten. Onbegrip omdat ze zelf dachten van wel. En in dit hele proces trouw blijven aan mijn eigen gevoel en waarheid: ik weet wat Belukha losmaakt en opent, haar enorme impact.
Hij meldde zich in november aan en ik maakte gelijk dat het klopte. Echter hij was bang voor paarden, zei hij. Mijn ervaring is dat die angst snel verdwijnt als mensen bij me komen. Al binnen 5 minuten stond hij ontspannen in mijn kudde en er volgde een traject met de paarden. Ook nam hij een aantal rijlessen oudsten en aan het einde van de reis zei hij: 'Saskia, ik ben zo blij dat je iedereen zo geselecteerd hebt geselecteerd en dat ik de coaching bij jou heb gedaan. Dat heeft echt het verschil voor mij gemaakt, aldus kon ik deze reis maken en was en bleef ik in contact met mijn paard, ook en juist als het spannend werd. Kon ik leiderschap over mezelf en mijn paard ne'Ik voel me zo dankbaar genoemd en mijn hart wordt helemaal warm als ik eraan terug denk en zag hoe natuurlijk hij in contact stond met zijn paard: ze waren één geheel.
Trouw blijft aan mijn eigen gevoel is een groot thema in mijn leven en in de aanloop naar mijn reis werd ik daarop flink getest en tijdens de reis ook. Nu ik erop terugkijk voel ik me dankbaar dat ik voor de reis alles zo gemaakt heb ingevoeld en geen concessies heb gedaan verplicht. Hierdoor kon ik nu met volle teugen genieten van mijn fysieke reis. Zat ik als 'Alice in Wonderland' op mijn paard, me verbazend en verwonderend over het sprookjesachtige landschap waar we ook in een film doorheen trokken. Met een bijzondere groep soulmates, het was nog mooier dan ik had durven dromen ... Zag ik vlinders voor mijn paard uit fladderen en zag bloemen in de meest intense kleuren, rook ik de kruiden in de bergen en werd ik één met mijn paard als hij de berg op klom, moedigde hem aan en veroorzaakte zijn kracht in elke stap onder mij, veroorzaakt ik de dankbaarheid en het vertrouwen door mijn lijf golven elke stap dat hij me droeg. Werd ik zou diep diep geraakt, door wie hij is, wat hij deed voor mij en kon ik nog dieper verbinden met het diepe vertrouwen in mij. Ook als het spannend werd. En dat werd het: lopend van een smal en steil bergpad, met je paard aan de hand achter je, rollende stenen op het pad, een enkel die nog instabiel voelt ... het kon, het lukte, door ontspannen in mijn lijf te zakken en elke stap te voelen en bewust te zetten en te vertrouwen. En dat was nog het minst spannend van de reis ... lopend van een smal en steil bergpad, met je paard aan de hand achter je, rollende stenen op het pad, een enkel die nog instabiel voelt ... het kon, het lukte , door ontspannen in mijn lijf te zakken en elke stap te voelen en bewust te zetten en te vertrouwen. En dat was nog het minst spannend van de reis ... lo ... lopend van een smal en steil bergpad, met je paard aan de hand achter je, rollende stenen op het pad, een enkel die nog instabiel voelt ... het kon, het lukte, door ontspannen in mijn lijf te zakken en elke stap te voelen en bewust te zetten en te vertrouwen. En dat was nog het minst spannend van de reis…
Het vertrouwen bleef en werd alleen maar sterker. Na deze reis kan ik niet meer niet vertrouwen. Het kan gewoon niet meer. Daarvoor is er teveel gebeurd.
Er is een hele nieuwe ruimte in mij geopend ... ik ben er nog nooit geweest, een enorme shift, enorme expansie ... woorden zijn te beperkt om het te beschrijven. Ik ga ervan genieten en zien wat het me allemaal zal vertellen en wat het brengt. Het voelt alsof ik allemaal mooie cadeaus mag uitpakken, de dag na een mooi feest.
Een heerlijke dag voor jou!
Saskia
