Doen versus Zijn

Vanmiddag bij de paarden, had ik het gevoel dat ik Tucson een healing wilde geven. Hij is momenteel aan het detoxen en heeft last van afvalstoffen, hij is wat stijf en ik wilde hem helpen om wat te ontspannen en zijn afvalstoffen makkelijker kwijt te raken. Zo voelde het. Ik checkte het bij hem, ik doe niets zomaar. Hij wilde het graag, zei hij.

Ik ging in meditatie en zakte steeds dieper in de healing space. Van daaruit ging ik de kudde in en vroeg ik Tucson of hij er klaar voor was. Hij kwam niet. Rocky wilde wel graag, een korte healing met Rocky volgde en hij liep weg toen het klaar was. Tucson kwam naar buiten lopen, keek naar me en liep langs mee heen. Ik vroeg: wil je niet? Jawel zei hij. Ik vroeg: waarom kom je dan niet en ik liep langzaam naar hem toe. Hij keek me aan, liep weg en ik hoorde: 'waarom moeten mensen altijd iets Doen en kunnen ze niet gewoon Zijn? Zo! Die kwam binnen….

Toen hij zei dat hij een healing wilde, dacht ik aan een fysieke healing met mijn handen op zijn lijf. Ik doe het soms ook op afstand maar wat Tucson me super duidelijk maakte is dat gewoon samen in het veld zijn, in de healing energy voldoende is. Voor mij weer een eye opener, de zoveelste keer, dat ik niks hoef te Doen, alleen maar te Zijn...Ik ben heerlijk op het bankje naast de paddock gaan zitten en het was zo fijn. De paarden deden hun ding, gingen heerlijk liggen of staan suffen in de zon en het was perfect. Wat is dit fijn, om hier steeds dieper in te zakken. Niet meer hard werken, maar helemaal aanwezig zijn in mijn lijf, in de energie, verbonden met alles, het veld, de paarden, mijn bron.

Als je dit leest, wat doet het met jou? Leuk als je het me laat weten.

Liefs en zachtheid,

Saskia